Οἱ οἰωνοσκόποι προλέγουν δῆθεν τὰ μέλλοντα ἀπὸ τὸν τρόπο ποὺ πετοῦν τὰ πουλιά, ἀπὸ τὶς φωνὲς τῶν ζώων κ.λπ. Τέτοιοι, οὐσιαστικά, εἶναι καὶ οἱ προληπτικοὶ : Αὐτοὶ προσέχουν ποιοὺς θὰ συναντήσουν, ὅταν μάλιστα πρόκειται νὰ ταξίδεψουν ἢ νὰ ψαρέψουν ἤ, τέλος πάντων, νὰ κάνουν κάποια ἐργασία. Ἐπίσης πιστεύουν στὴ μοίρα, στὴν τύχη (τὸ «ριζικό», τὸ «γούρι»), σὲ οἰωνούς, σὲ ποδαρικὰ καὶ ὄνειρα. Θεωροῦν ἄλλες ἡμέρες καλὲς καὶ ἄλλες κακές, ὅπως λ.χ. τὶς Τρίτες, καὶ φοβοῦνται ν᾿ ἀρχίσουν ὁτιδήποτε τὶς «κακὲς» ἡμέρες. Τό ᾿χουν «γρουσουζιὰ» νὰ δώσουν στοὺς γείτονες φῶς καὶ φωτιά. Προσκυνοῦν τὸ νέο φεγγάρι. Πιστεύουν σὲ νεράϊδες καὶ καλλικάντζαρους. Περιεργάζονται τὶς φυσικὲς ἀντιδράσεις τοῦ σώματός τους καὶ λένε ὅτι τὸ τάδε θὰ τοὺς συμβεῖ, ἐπειδὴ λ.χ. τοὺς τρώει τὸ χέρι τους ἢ παίζει τὸ μάτι τους ἢ βουΐζει τ᾿ αὐτί τους κ.ο.κ. Ὅταν θεμελιώνουν σπίτι ἢ ἀρχίζουν τὴ ναυπήγηση πλοίου, σφάζουν στὰ θεμέλια ἢ στὴν καρίνα ἕναν πετεινὸ ἢ πρόβατο ἢ ἄλλο ζῶο, προσφέροντας ἔτσι θυσία στὸ διάβολο.

Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης