Ο χριστιανός δεν πρέπει να είναι νωθρός, δεν πρέπει να κοιμάται. Πρέπει όπου κι αν πάει και με την προσευχή του και με τη φαντασία του, να πετάει. Και Πράγματι δύναται ο χριστιανός που αγαπάει τον θεό να πετάει με τη φαντασία του. Να πετάει μες στα άστρα, μες στο άπειρο, μες στο μυστήριο, μες στην αιωνιότητα, μες στον Θεό. Να είναι υψιπετής αετός. Να προσεύχεται και να αισθάνεται ότι γίνεται και αυτός Θεός κατά χάριν. Να γίνεται πούπουλο και να πετάει με τη σκέψη του. Και η σκέψη του δεν είναι μία σκέτη φαντασία. Αυτό που λέμε πετάει δεν είναι φαντασία, είναι πραγματικότητα και όχι φαντασιοπληξία. Ο χριστιανός δεν ζει στα σύννεφα όπως λέμε συνήθως. Συλλαμβάνει την πραγματικότητα και την ζει. Γίνεται λεπτός δέκτης των θείων μηνυμάτων..

Άγιος Πορφύριος