Ένα από αυτά ήταν και η πνευματική του διαθήκη, με την οποία ο άγιος απευθύνεται στα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά του. Σε μία από τις πολλές επιστολές του ο όσιος Λουκάς απολογείται στα παιδιά του για τον λόγο που αποφάσισε να ζήσει μια ταραχώδη ζωή και να μαρτυρήσει, υπερασπιζόμενος την προσφορά στους ανθρώπους, αλλά και την ορθόδοξη πίστη του.

Στα τέλη του ’40 έγραψε προς τον μεγαλύτερο του γιο, Μιχαήλ:

«Να θυμάσαι, Μιχαήλ, ότι ο μοναχικός μου βίος και ο όρκος που έδωσα, το αξίωμά μου, η απόφαση να υπηρετώ τον Κύριο, αποτελούν για μένα το μεγαλύτερο ιερό και το πρώτιστο καθήκον. Ειλικρινά και εξ όλης της καρδιάς απαρνήθηκα τα εγκόσμια και την ιατρική μου καριέρα, η οποία, βέβαια, θα μπορούσε να ήταν πολύ επιτυχημένη, αλλά τώρα δεν έχει καμιά σημασία για μένα. Όλη η χαρά μου και όλη η ζωή μου είναι να υπηρετώ τον Κύριο, τον οποίο πιστεύω…».

Η πνευματική διαθήκη

Την πνευματική του διαθήκη την έγραψε περί το 1956, όταν βρισκόταν στην Αλούστα της Κριμαίας και είχε χάσει την όρασή του.

Έκλεινε τα ογδόντα του χρόνια.

«Ήταν σκληρή και δύσκολη η ζωή μου, αλλά ουδέποτε προσευχήθηκα στον Θεό να γίνει εύκολη… (…) Για περισσότερα από 25 χρόνια η ζωή μου ήταν συνυφασμένη με την εργασία του αγροτικού χειρουργού και καθηγητή της Χειρουργικής και μετά ένδεκα χρόνια διώξεων για το όνομα του Χριστού μέσα στις φυλακές και στις σκληρές εξορίες.

Από το 1944 συνδύαζα την επίπονη διακονία του επισκόπου με τη θεραπεία των τραυματιών στο Ταμπώφ και μόλις το 1946 ολοκληρώθηκε η χειρουργική μου δραστηριότητα και παρέμεινε μόνον η αρχιερατική.

Στον πολύ κόσμο ήταν ακατανόητο πώς μπορούσε ένας μεγάλος χειρουργός, που τιμήθηκε με το Α’ βραβείο Στάλιν, να αφήσει τη Χειρουργική και να γίνει επίσκοπος. Όμως, δεν υπάρχει τίποτα το περίεργο σ’ αυτό, γιατί από τα νεανικά μου κιόλας χρόνια ο Κύριος με προόρισε για την υπέρτατη μορφή διακονίας σε Αυτόν και τους ανθρώπους».

Σε άλλο σημείο ο άγιος αποκαλύπτει: «Όταν ήμουν στο Λένινγκραντ για εγχείρηση, κατά την τέλεση της παννυχίδας, ο Κύριος με θαυματουργικό τρόπο και συγκλονιστική δύναμη, που μου προκάλεσε ρίγη τρόμου, μου έδωσε την εντολή: “Ποίμαινε τα πρόβατά Μου, βόσκε τα αρνία Μου”.

Πέρασαν τα χρόνια κι εγώ, από ύπουλο διαβολικό πειρασμό, ξέχασα την εντολή αυτή του Θεού.

Και ο σατανάς έβαλε και πάλι στην ψυχή μου την ασυγκράτητη ορμή για τη Χειρουργική.

Γι’ αυτό και ο Κύριος με τιμώρησε με αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς. Δύο φορές χειρούργησε το μάτι μου ο καθηγητής Οντιντσώφ, αλλά ανεπιτυχώς, γιατί η τιμωρία έπρεπε να μείνει πάνω μου.

Τη μέρα μετά τη δεύτερη εγχείρηση, όταν ήμουν ξαπλωμένος με τα μάτια δεμένα, με κυρίευσε και πάλι το πάθος για τη Χειρουργική, ενώ ο Κύριος μού έστειλε ένα εκπληκτικό όνειρο:

Ήμουν σε μια εκκλησία χωρίς φώτα. Το μόνο φωτισμένο σημείο ήταν το Ιερό. Λίγο πιο πέρα απ’ το Ιερό υπήρχε η λάρνακα ενός αγίου.

Πάνω στην Αγία Τράπεζα είχαν βάλει μια σανίδα και είχαν ακουμπήσει πάνω ένα γυμνό ανθρώπινο πτώμα.

Πίσω και δίπλα στο Ιερό, είδα τους φοιτητές και τους γιατρούς να καπνίζουν τσιγάρα κι εγώ να τους κάνω μάθημα Ανατομίας πάνω στο πτώμα.

Ξαφνιάστηκα από έναν κρότο και, όταν γύρισα το κεφάλι μου, είδα ότι είχε πέσει το σκέπασμα από τη λάρνακα του αγίου.

Ο άγιος ανακάθισε μέσα στη λάρνακα, γύρισε και με κοίταξε μ’ ένα βλέμμα γεμάτο παράπονο και επίπληξη.

Με τρόμο κατανόησα, τελικά, το τεράστιο βάρος της αμαρτίας μου, την παρακοή μου στην εντολή του Κυρίου Ιησού Χριστού, “ποίμαινε τα πρόβατά Μου, ποίμαινε τα αρνία Μου”».

Προς την οικογένειά του

Απευθυνόμενος προς την οικογένειά του αναφέρει ανάμεσα στα άλλα:

«Και τώρα, παιδιά μου, ας περάσω στα τελευταία λόγια των εντολών και διαθηκών μου προς εσάς.

Πιστεύω βαθιά στον Θεό και όλη τη ζωή μου την έκτισα πάνω στις εντολές Του.

Και σε σας κληροδοτώ όλη τη ζωή σας να την αφιερώσετε στον Θεό και να χτίζετε όλα και πάντα πάνω στις εντολές του Χριστού.

Για πολύ καιρό και με μεγάλη επιμονή έπλεα κόντρα στο ρεύμα και σε σας, τα παιδιά μου, κληροδοτώ να πλέετε κόντρα στο ρεύμα, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό.

Να αποστρέφετε το βλέμμα σας και την καρδιά σας από εκείνη τη μεγάλη πλειοψηφία της ανθρωπότητας, που επιδιώκει όχι τους υψηλούς στόχους, αλλά εκείνους που είναι πιο εύκολο να επιτευχθούν.

Να μην προσχωρήσετε σ’ αυτή τη μεγάλη πλειοψηφία που ζει όχι με το δικό της νου, αλλά με τον νου των ηγετών και χτίζει τη ζωή της όχι με τις ιερές εντολές του Χριστού, αλλά με τις υποδείξεις εκείνων που έχουν την εξουσία να καθοδηγούν τους ανθρώπους μόνον εκεί όπου κατά τη γνώμη τους πρέπει να πηγαίνουν, όχι χάρη της βασιλείας των ουρανών, αλλά για χάρη της επίτευξης των αγαθών της επίγειας βασιλείας».