Οφείλουν να μετανοήσουν όσοι από τους άρχοντας της Εκκλησίας, πατριάρχες, αρχιερείς, ιερείς και ηγούμενοι, παραβαίνουν τις εντολές του Θεού, διότι μερικοί από αυτούς αντί να γίνουν φως, κατά την παραγγελία του πρώτου Αρχιερέως και Αρχιποίμενος Χριστού, του αρχηγού και θεμελιωτού της πίστεώς μας, έγιναν αιτία διχονοιών στο χριστεπώνυμο πλήρωμα, και κατ’ αυτόν τον τρόπο, αφού αποκατασταθεί η ενότητα, να στραφεί η προσοχή της Εκκλησίας προς τα τόσον επείγοντα και σοβαρά ζητήματα, στα οποία καλείται να δράσει, κατά την δύσκολή αυτή στιγμή, την οποία διέρχεται ο κόσμος και ιδιαίτερα η πατρίδα μας, δηλαδή στην συνδιαλλαγή, την ειρήνη, την ομόνοια και την αγάπη του ελληνικού λαού, τον οποίο λαό οι άρχοντες της πολιτείας έχουν διαιρέσει σε πολλά κόμματα. Επίσης δε και στον αγώνα κατά της βλασφημίας, της απιστίας, κατά των εχθρών της Εκκλησίας ( ουνιτών, ευαγγελιστών, χιλιαστών, πνευματιστών, μασόνων), εναντίον της άσεμνης ενδυμασίας των γυναικών, της ανηθικότητος, της μέθης, της ασελγείας, της φιλαργυρίας, της πλεονεξίας, του ψεύδους, της συκοφαντίας και τόσων άλλων.

Επίσης πρέπει να μετανοήσουν όλοι οι κληρικοί και οι λαϊκοί, άνδρες και γυναίκες, μικροί και μεγάλοι και να παύσουν την υπερηφάνεια, τον φθόνο, την έχθρα, την μνησικακία, την φιλαργυρία, την πλεονεξία, την αρπαγή, την αδικία, το ψεύδος, την συκοφαντία, την κατάκριση, την καταλαλιά, την μέθη, την κραιπάλη, την ασωτία.

Να παύσουν οι γυναίκες το κάπνισμα, την χαρτοπαιξία, το βάψιμο στα χείλη, το πρόσωπο, τα νύχια, και την πολυτέλεια. Να σταματήσουν μερικοί έγγαμοι την αποφυγή της τεκνογονίας, τις εκτρώσεις και τους φόνους των βρεφών, τα οποία ρίχνουν στους δρόμους, στα σκυλιά, στην θάλασσα ή θάβουν στην γη. Να αποφεύγουν τα περιττά έξοδα, τα οποία να διαθέτουν για όσους πάσχουν, τους ορφανούς, τις χήρες και τους πτωχούς.

Να σταματήσουν οι περισσότεροι από τους ιερείς και μοναχούς την αμέλεια, την ραθυμία και λοιπές παρεκτροπές και στο εξής να ζουν άξια της κλήσεως, της οποίας έχουν κληθεί, και σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Να σταματήσουν οι άνδρες τις μεταξύ τους διαιρέσεις, μάχες και φιλονικίες, και το να ονομάζονται εθνικόφρονες, βασιλόφρονες, δημοκρατικοί, λαϊκοί, κουμουνιστές, πνευματιστές, χιλιαστές, μασόνοι, και να λέγωνται στο εξής χριστιανοί αδελφοί και Έλληνες, και να πολιτεύωνται θεάρεστα.

Να μετανοήσουν οι κουμουνιστές, οι μισέλληνες και μισόχριστοι, οι ασπονδότεροι εχθροί και διώκτες του Ελληνισμού και Χριστιανισμού, εκείνοι οι οποίοι προξένησαν, στην πατρίδα τους την Ελλάδα, ανυπολόγιστες συμφορές και ζημίες, οι παραδώσαντες με ανήκουστα βάσανα σε θάνατο μυριάδες ανεύθυνους Έλληνες, κληρικούς και λαϊκούς κάθε τάξεως, ηλικίας και καταστάσεως. Να συναισθανθούν το μεγάλο αμάρτημά τους, να μετανοήσουν και να σπεύσουν στους κόλπους της γλυκυτάτης πατρίδος και της αγίας Εκκλησίας. Θα τους δεχθούν, όταν μετανοήσουν, με ανοικτές αγκάλες. Ας μετατρέψουν την μεγάλη θλίψη και συμφορά της γλυκυτάτης πατρίδος μας και της αγίας μας Εκκλησίας και της αμωμήτου Ορθοδόξου πίστεώς μας σε χαρά, γαλήνη και ευτυχία.

Από τους άρχοντας της Εκκλησίας να καταβληθεί προσπάθεια, ώστε να δοθεί η καλύτερη λύσις στο ζήτημα του εορτολογίου, που εδίχασε την Εκκλησία, και έτσι να έλθει η τόσον αναγκαία ενότης, διότι είναι πολύ λυπηρό και επιβλαβές να βλέπουμε χωρισμένους τους ορθοδόξους Χριστιανούς σε δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα, σε παλαιοημερολογίτες και νεοημερολογίτες. Εκφράζουμε την ζωηρά μας ευχή, όπως το Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως και η Ιεραρχία της Ελλάδος, με σύνεση, φρόνηση, φόβο Θεού και αγάπη, φροντίσουν να αρθεί η αιτία αυτή και επέλθει ομόνοια στην Εκκλησία.

Μέχρις ότου οριστικά παύση η διαίρεσις των πιστών σε νεοημερολογίτες και παλαιοημερολογίτες, και για να αποφύγουμε μεγαλύτερο χάσμα, φρονούμε ότι μερικοί από τους φανατικούς παλαιοημερολογίτες πρέπει να σταματήσουν να διδάσκουν και προτρέπουν τους Χριστιανούς, όπου δεν υπάρχουν παλαιοημερολογίτες ιερείς, να μην εκκλησιάζωνται οι Χριστιανοί, να μην εξομολογούνται, να μην κοινωνούν των Αχράντων Μυστηρίων, να μη βαπτίζουν τα παιδιά τους, να μην πηγαίνουν τους νεκρούς τους στην Εκκλησία των νεοημερολογιτών, διότι δήθεν οι νεοημερολογίτες αρχιερείς και ιερείς εφράγκεψαν, οι εκκλησίες τους εμολύνθησαν και η πίστις άλλαξε. Επίσης και για τον λόγο, ότι στα μυστήρια των νεοημερολογιτών δεν επιφοιτά η χάρις του Αγίου Πνεύματος, και είναι όλοι τους κολασμένοι. Βιάζουν δε τους Χριστιανούς να αναθεματίζουν την Εκκλησία, τους αρχιερείς και ιερείς, επίσης αναβαπτίζουν και αναμυρώνουν τους νεοημερολογίτες, επειδή φρονούν ότι εκτός του ημερολογίου δεν υπάρχει σωτηρία.

Οι νεοημερολογίτες πιστεύουν, λατρεύουν και προσκυνούν τον αληθινό Θεό. Στα μυστήριά τους επιφοιτά η χάρις του Παναγίου Πνεύματος, την οποία επικαλούνται, «και κατάπεμψον, λέγουν οι λειτουργοί εις το άγιο Βάπτισμα, Κύριε, το Πνεύμα Σου το Άγιον και αγίασον το ύδωρ τούτο». Επίσης και εις την Θεία Ευχαριστία, «κατάπεμψον το Πνεύμα Σου το Άγιον εφ’ ημάς και επί τα προκείμενα δώρα ταύτα». Επομένως τα μυστήρια τα τελεί και τελειώνει το Πνεύμα το Άγιον διά των υπηρετών και λειτουργών του Υψίστου και όχι το παλαιό ημερολόγιο, το οποίο έχει εφευρεθεί από τον ειδωλολάτρη Έλληνα Σωσιγένη, αστρονόμο, τον 4ο π.Χ., και έχει θεσπισθεί από τον επίσης ειδωλολάτρη Ιούλιο Καίσαρα, δι’ αυτό και Ιουλιανό έχει ονομασθεί. Διότι, εάν παραδεχθούμε ότι χωρίς το παλαιό ημερολόγιο τα μυστήρια δεν τελούνται και είναι άκυρα, κατά συνέπεια είναι ανάγκη να παραδεχθούμε, ότι το ημερολόγιο είναι ανώτερο από το Άγιο Πνεύμα. Εάν θα κολαζόμεθα με αιτία το ημερολόγιο, ο γλυκύς μας Ιησούς, ο οποίος μας αγάπησε τόσο πολύ, ώστε ενώ ήταν Θεός καταδέχθηκε να γίνει άνθρωπος και να χύση το αίμα Του, επάνω στο ξύλο του Σταυρού, για να μας εξαγοράσει από την κατάρα του νόμου και μας ελευθερώσει από τα δεσμά του Άδου και της φθοράς, θα μας έλεγε και θα μας παρήγγελλε, μαζί με τα άλλα, ότι δια να σωθούμε πρέπει να φυλάξουμε το νέο ημερολόγιο του Σωσιγένη, διότι αυτό το ημερολόγιο στην εποχή του Χριστού ήταν νέο, επειδή το ημερολόγιο που ευρέθηκε από τον Σωσιγένη, σαν ορθότερο, κατάργησε το παλαιό του Πτολεμαίου.

Κατά την Δευτέρα παρουσία θα μας εξετάσει ο Κύριος, εάν κάναμε έργα της πίστεως και της αγάπης προς Αυτόν και τον πλησίον, εάν δηλαδή αγαπήσαμε τους πτωχούς και τους ελεήσαμε. Δεν θα μας ερωτήσει ποιο ημερολόγιο εφυλάξαμε. Οι Άγιοι Πάντες δεν αγίασαν, διότι εφύλαξαν το παλαιό ημερολόγιο, αλλά διότι επίστευσαν και αγάπησαν τον Θεό και τον πλησίον τους σαν τους εαυτούς τους. Βέβαια είναι αλήθεια ότι η αλλαγή του ημερολογίου επέφερε σύγχυση και διαίρεση στην Εκκλησία, και την κατάργηση, πότε-πότε κατά καιρούς, της νηστείας των Αγίων Αποστόλων. Δεν έπεται όμως με αυτό ότι οι νεοημερολογίτες αρνήθηκαν τον Χριστό ή ότι το νέο ημερολόγιο θα τους σώσει, καθώς μερικοί από τους παλαιοημερολογίτες αποδίδουν τέτοια δύναμη στο παλαιό, ελπίζοντες ότι θα σωθούν αρκεί να είναι παλαιοημερολογίτες, και ότι με αυτό έχουν προεξοφλήσει την γνησιότητα της ορθοδόξου πίστεως.

Πρέπει να μετανοήσουμε, επαναλαμβάνω, όλοι με ειλικρίνεια, να ζητήσουμε συγχώρηση από τον Ύψιστο Θεό και Ουράνιο Πατέρα μας, να συνδεθούμε με τον σύνδεσμο της αγάπης, της ειρήνης, της ομονοίας, και τότε μόνον θα σωθούμε από τον κίνδυνο και εμείς και η πατρίδα μας.

Ας επιστρέψουμε προς το εύσπλαχνο Θεό και πατέρα μας, με αληθινή μετάνοια, με στεναγμούς και δάκρυα, «Τάδε λέγει Κύριος. Επιστράφητε προς με εξ όλης της καρδίας υμών και εν νηστεία και εν κλαυθμώ και εν κοπετώ και διαρρήξατε τας καρδίας υμών, ότι ελεήμων και οικτίρμων εστί, μακρόθυμος και πολυέλεος και μετανοών επί ταις κακίαις» (Ιωήλ 2, 12-13). «Απολιπέτω ο ασεβής τας οδούς αυτού κα ανήρ άνομος τας βουλάς αυτού και επιστραφήτω επί Κύριον, και ελεηθήσεται, ότι επί πολύ αφήσει τας αμαρτίας υμών» Ησ. 55,7). «Ζω εγώ, λέγει ο Κύριος, ου θέλω τον θάνατον του αμαρτωλού ως το επστρέψαι κα ζην αυτόν» (Ιεζ. 33,11).

Ας μετανοήσουμε αληθινά και ας επιστρέψουμε στον εύσπλαχνο Πατέρα μας σαν τον άσωτο υιό, και ας πούμε όπως εκείνος: «Πάτερ ημάρτομεν εις τον Ουρανόν και ενώπιόν σου» και όπως οι τρεις παίδες, που εβλήθησαν στο καμίνι και με θεία δύναμι διεσώθησαν: «Ευλογητός εί Κύριε ο Θεός των πατέρων ημών, και αινετός, και δεδοξασμένον το όνομά σου εις τους αιώνας, ότι δίκαιος εί επί πάσιν οίς εποίησας ημίν… ότι εν αληθεία και κρίσει επήγαγες ταύτα πάντα εφ’ ημάς, διά τας αμαρτίας ημών. Ότι ημάρτομεν και ηνομήσαμεν αποστήναι από Σου και εξημάρτομεν εν πάσι και των εντολών σου ουκ ηκούσαμεν, ουδέ συνετηρήσαμεν, ουδέ εποιήσαμεν, καθώς ενετείλω ημίν, ίνα εύ ημίν γένηται…» (Δαν. 3,27). Ας μετανοήσουμε όπως οι Νινευίται, οι οποίοι, αφού άκουσαν από τον προφήτη Ιωνά ότι μέλλουν να καταστραφούν, μετενόησαν και εκήρυξεν ο βασιλεύς μετάνοια, λέγων, «οι άνθρωποι και τα κτήνη και οι βόες και τα πρόβατα μη γευσάσθωσαν μηδέ νεμέσθωσαν μηδέ ύδωρ πιέτωσαν, και περιεβάλλοντο σάκκους οι άνθρωποι και τα κτήνη και ανεβόησαν προς τον Θεό εκτενώς, και απέστρεψαν έκαστος από της οδού αυτών της πονηράς και από της αδικίας της εν χερσίν αυτών λέγοντες, τις οίδεν εί μετανοήσει ο Θεός και αποστρέψει εξ οργής θυμού αυτού και ου μη απολώμεθα; Και είδεν ο Θεός τα έργα αυτών, ότι απέστρεψαν από των οδών αυτών των πονηρών, και μετενόησεν ο Θεός επί τη κακία, ή ελάλησε του ποιήσαι αυτοίς και ουκ εποίησε» (Ιωνάς 3, 7-10).

Οι Νινευίτες μετανοήσαντες εσώθησαν, εάν και εμείς αληθινά μετανοήσουμε, θα σωθούμε, εάν δεν μετανοήσουμε, θα απολεσθούμε. «Εάν μη μετανοήτε, πάντες ομοίως απολείσθε» (Λουκ. 13, 3), το γαρ στόμα του Κυρίου ελάλησε ταύτα.